siz anladınız mı bir şey?

‘Nerede’ miyim, ‘nasıl’ mıyım, ‘ne’ mi yapıyorum…

Buradayım ben, burada! Teşekkürler sorduğun için. İyiyim ya, zaman geçiyor. Zaman zaman geçen zamana kaygılanıyorum, acaba boşuna mı geçiyor diye kendi kendimi sıkıyorum boşuna. Varsın geçsin gitsin zaman ne yapalım yani. Havalar soğuk işte insan çıkıp da gezemiyor rahatça. Biz de ne yapalım iç köklerimizi beslemeye çalışıyoruz - o ne ya, ne diyor yine bu? nasıl besleyeceksek artık orasını çözemedik galiba. Niye bizli konuşmaya başladım!? Galiba iç seslerimin müdahalesi oldu bu. Çünkü bazen tek hissetmiyorum, çok hissediyorum. Hepimiz aynıyız ama korkmayın-yine mi sen iç ses- bi karışma söze, havalara girme yahu… Kiranı ödüyor musun ki konuşuyorsun, sıkmayacaksın canımı ona göre yoksa bozuşuruz.

Ne diyordum ben: motivasyonu mu bulamadım ben acaba? Ne ki acaba o? Azıcık güneş falan açsa mesela, sonuçta bahar insanıyım ben, bir bahar gelse, ah ah insan neşeyle dolar… Sıcağı özledim,çok özledim.

-Ciddileş-

-Boş yapma-

Bu ciddiyet nereye kadar, nereye kadar, neye yarar. Cevaplar varmış birinde, hangi arkadaşta bu cevaplar ya söylesenize versin cevapları merak ettim. Düşüncelerim beni arada boğmaya başladılar. Ama ben onları gözardı ediyorum çoğunlukla. Çünkü bir sonuca bağlanmıyorlar, hep cevapsız sorular, kimsenin bilmediği cevaplar. Bilinse ne olacak sanki de neyse…

-ne zırvalıyorsun arkadaş, hayırdır?-

Valla ben de bilmiyorum, çok da şey yapmamak lazım galiba. Boşluktan, yoktan var etmek de zor ne yaparsınız, idare ediverin biraz da böyle.